Kim jest abp Adrian Galbas?

Abp Adrian Galbas, urodzony 26 stycznia 1968 roku w Bytomiu, to postać o bogatej ścieżce duchowej i pasterskiej, która doprowadziła go do objęcia najwyższych stanowisk w Kościele katolickim w Polsce. Jego droga od młodego chłopca po arcybiskupa metropolitę warszawskiego jest świadectwem głębokiego powołania i zaangażowania w służbę Bogu i ludziom. Przed objęciem obecnej funkcji, jego życie było ściśle związane ze Stowarzyszeniem Apostolstwa Katolickiego, znanym jako pallotyni. W tej wspólnocie zakonnej odnalazł swoje powołanie, realizując je przez lata posługi kapłańskiej. Jego droga kapłańska i biskupia to historia stopniowego rozwoju i coraz większej odpowiedzialności w strukturach Kościoła.

Droga kapłańska i biskupia

Droga kapłańska i biskupia abp. Adriana Galbasa jest naznaczona służbą i rozwijaniem swoich talentów w różnych obszarach Kościoła. Swoje powołanie odnalazł w Stowarzyszeniu Apostolstwa Katolickiego (Pallotyni), gdzie po latach formacji przyjął święcenia kapłańskie. Po okresie posługi w swojej wspólnocie zakonnej, jego zaangażowanie zostało zauważone i docenione przez władze kościelne, co zaowocowało kolejnymi ważnymi zadaniami. W latach 2011–2019 pełnił funkcję prowincjała księży pallotynów w Poznaniu, co świadczy o jego zdolnościach zarządczych i duchowym przywództwie. Następnie, 12 grudnia 2019 roku, został mianowany biskupem pomocniczym diecezji ełckiej, a sakrę biskupią przyjął 11 stycznia 2020 roku. Jego posługa w Ełku była kolejnym etapem w rozwoju jego biskupiej kariery. Z dniem 4 grudnia 2021 roku objął urząd arcybiskupa koadiutora archidiecezji katowickiej, a następnie, 31 maja 2023 roku, został arcybiskupem metropolitą katowickim. W okresach przejściowych, pełnił również funkcję administratora apostolskiego diecezji sosnowieckiej w latach 2023–2024. Kulminacją jego dotychczasowej drogi było mianowanie arcybiskupem metropolitą warszawskim 4 listopada 2024 roku, a kanoniczne objęcie archidiecezji warszawskiej nastąpiło 14 grudnia 2024 roku. Jego zawołanie biskupie „Pax Christi” – Pokój Chrystusa – doskonale odzwierciedla jego posłannictwo.

Nauczanie o wierze i pokorze

Nauczanie abp. Adriana Galbasa często koncentruje się na fundamentalnych aspektach życia duchowego, takich jak wiara i pokora. Jest on autorem głębokich przemyśleń na temat kryzysów wiary, które dotykają współczesnego świata, a także na temat potrzeby fundamentalnej postawy pokory wśród duchownych. Arcybiskup wielokrotnie podkreślał, że brak pokory i wyniosłość księży są często przyczyną odchodzenia ludzi od Kościoła. W swoich wypowiedziach zwraca uwagę na to, jak ważne jest, aby duchowni byli postrzegani jako osoby rozmodlone i oddane Bogu, a nie jako osoby skupione na własnej pozycji czy autorytecie. Podkreśla, że prawdziwa wiara wymaga nie tylko intelektualnego zrozumienia, ale przede wszystkim głębokiego, osobistego przylgnięcia do Boga. Jego nauczanie stanowi wezwanie do odnowy duchowej zarówno dla wiernych, jak i dla całego Kościoła, wskazując drogę powrotu do źródeł Ewangelii poprzez autentyczną relację z Chrystusem.

Arcybiskup Galbas o Kościele i jego wyzwaniach

Abp Adrian Galbas aktywnie uczestniczy w dyskusjach na temat współczesnych wyzwań stojących przed Kościołem katolickim, proponując wizję Kościoła otwartego, dialogującego i bliższego ludziom. Jego wypowiedzi często dotykają kwestii trudnych, ale kluczowych dla przyszłości wspólnoty wierzących. W kontekście dyskusji o przyszłości Kościoła, arcybiskup Galbas podkreśla znaczenie pokory i otwartości na nowe formy obecności Kościoła w świecie.

Synod: szansa czy zagrożenie?

Abp Adrian Galbas postrzega Synod o Synodalności jako znaczącą szansę dla Kościoła, a nie zagrożenie. Reprezentując Polskę na Synodzie o Synodalności w listopadzie 2023 roku, miał okazję bezpośrednio uczestniczyć w tym ważnym wydarzeniu kościelnym. Podkreśla, że dialog i słuchanie wszystkich członków Kościoła – świeckich i duchownych – jest kluczowe dla jego odnowy i lepszego odpowiadania na potrzeby współczesnego świata. W jego opinii, Kościół synodalny to taki, który jest domem dla wszystkich, otwartym na różnorodność poglądów i doświadczeń, a jednocześnie zakorzenionym w wierze i nauczaniu Chrystusa. Synod postrzega jako proces, który ma na celu pogłębienie wspólnoty, wzmocnienie zaangażowania wiernych świeckich oraz stworzenie przestrzeni do wspólnego poszukiwania dróg ewangelizacji w dzisiejszych czasach.

Kryzys wiary i potrzeba pokory wśród duchownych

Abp Adrian Galbas otwarcie mówi o kryzysie wiary i jego przyczynach, wskazując na potrzebę pokory wśród duchownych jako kluczowy element odnowy. Jest przekonany, że brak pokory i wyniosłość księży są głównymi powodami, dla których ludzie odchodzą od Kościoła. W swoich wypowiedziach podkreśla, że duchowni powinni być przede wszystkim świadkami wiary, którzy żyją w prostocie i autentycznym zawierzeniu Bogu. Wskazuje na potrzebę budowania relacji z wiernymi opartych na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Podkreśla również znaczenie dialogu z mediami i środowiskami niechętnymi Kościołowi, jako narzędzia do budowania mostów i wyjaśniania nieporozumień. Jego nauczanie jest wezwaniem do refleksji nad postawą duchownych i ich sposobem bycia w świecie, aby Kościół mógł skuteczniej docierać do serc współczesnych ludzi.

Kościół synodalny: dom dla wszystkich

Koncepcja Kościoła synodalnego zajmuje ważne miejsce w refleksji abp. Adriana Galbasa nad przyszłością wspólnoty wierzących. Arcybiskup postrzega go jako dom dla wszystkich, podkreślając potrzebę włączenia i wysłuchania każdego członka Kościoła, niezależnie od jego roli czy pozycji. W jego wizji, Kościół synodalny to przestrzeń, w której panuje duch dialogu, wzajemnego szacunku i wspólnego poszukiwania woli Bożej. Jest to podejście, które odchodzi od modelu hierarchicznego na rzecz bardziej wspólnotowego, gdzie każdy wierny ma swój głos i odpowiedzialność za życie Kościoła. Abp Galbas uważa, że taka forma Kościoła jest kluczowa dla jego żywotności i zdolności do ewangelizacji w dzisiejszym, zróżnicowanym świecie. Podkreśla, że synod jest dla Kościoła raczej szansą niż zagrożeniem, ponieważ otwiera drzwi do głębszego zrozumienia Ewangelii i jej praktycznego zastosowania w życiu codziennym.

Główne kierunki posługi abp. Adriana Galbasa

Główne kierunki posługi abp. Adriana Galbasa charakteryzują się zaangażowaniem w życie Kościoła na różnych poziomach, od lokalnych diecezji po ogólnopolskie struktury Episkopatu. Jego działalność obejmuje zarówno kwestie doktrynalne, jak i społeczne, zawsze z naciskiem na budowanie wspólnoty i promowanie wartości chrześcijańskich.

Rola w Episkopacie Polski

W ramach Konferencji Episkopatu Polski (KEP), abp Adrian Galbas odgrywa znaczącą rolę, przyczyniając się do kształtowania strategii i działań polskiego Kościoła. Obecnie przewodniczy Radzie ds. Apostolstwa Świeckich, co świadczy o jego zaangażowaniu w rozwój i wsparcie świeckich członków Kościoła. Jest również członkiem Rady Stałej KEP, jednego z najważniejszych organów decyzyjnych Episkopatu. Ta podwójna rola daje mu możliwość wpływania na kluczowe decyzje dotyczące życia kościelnego w Polsce, a jego doświadczenie i wizja są cennym wkładem w pracę gremiów Episkopatu. Jego zaangażowanie w te struktury pokazuje jego gotowość do podejmowania odpowiedzialności za szeroko pojętą przyszłość Kościoła katolickiego w Polsce.

Wypowiedzi na temat migrantów

W kontekście migrantów, abp Adrian Galbas prezentuje stanowisko oparte na zasadach chrześcijańskiego miłosierdzia, ale także na pragmatyzmie i odpowiedzialności. W swoich wypowiedziach podkreśla, że wszystko musi być rozsądne, a nie poddane bieżącym oczekiwaniom politycznym. Oznacza to, że pomoc potrzebującym powinna być udzielana w sposób przemyślany, z uwzględnieniem zarówno dobra migrantów, jak i możliwości państwa oraz społeczeństwa. Arcybiskup Galbas zwraca uwagę na potrzebę rozważnego podejścia do kwestii migracji, unikając skrajności i kierując się troską o godność każdego człowieka. Podkreśla, że Kościół ma obowiązek pomagać potrzebującym, ale jednocześnie musi działać w sposób, który jest zgodny z zasadami sprawiedliwości i porządku społecznego.

Życie i duchowość arcybiskupa

Życie i duchowość abp. Adriana Galbasa są głęboko zakorzenione w jego zawołaniu biskupim „Pax Christi” – Pokój Chrystusa. Jego droga duchowa, ukształtowana przez lata życia w pallotynach i pogłębiana przez studia teologiczne, w tym doktorat z teologii duchowości, przekłada się na jego posługę pasterską. Jest to duchowość naznaczona pokorą, która stanowi centralny punkt jego nauczania, oraz wiarą, która jest fundamentem jego życia i działań. Arcybiskup podkreśla znaczenie modlitwy i przylgnięcia do Boga jako kluczowych elementów rozwoju duchowego. Jego życie jest przykładem połączenia głębokiej duchowości z aktywną posługą w Kościele, gdzie stara się naśladować Chrystusa w Jego miłości i służbie. Jego zainteresowanie życiem i duchowością arcybiskupa jest kluczem do zrozumienia jego motywacji i sposobu sprawowania posługi.

Życiorys i dziedzictwo

Życiorys abp. Adriana Galbasa to historia dynamicznego rozwoju duchowego i pasterskiego, która rozpoczęła się w Bytomiu 26 stycznia 1968 roku. Jako członek Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego (Pallotyni), przeszedł drogę od kleryka do ważnych funkcji w swojej wspólnocie, pełniąc rolę prowincjała w Poznaniu w latach 2011–2019. Jego droga biskupia rozpoczęła się od nominacji na biskupa pomocniczego diecezji ełckiej w 2019 roku, a następnie kontynuowana była jako arcybiskup koadiutor i metropolita katowicki. W 2024 roku objął najwyższe stanowisko jako arcybiskup metropolita warszawski, a także został ordynariuszem wiernych Kościołów wschodnich w Polsce. Jego zaangażowanie w pracę Episkopatu Polski, zwłaszcza jako przewodniczącego Rady ds. Apostolstwa Świeckich i członka Rady Stałej, podkreśla jego rolę w kształtowaniu kierunków polskiego Kościoła. Studia teologiczne, w tym doktorat z teologii duchowości uzyskany na UKSW, stanowią fundament jego głębokiej refleksji nad wiarą i duchowością. Jego zawołanie biskupie „Pax Christi” – Pokój Chrystusa – jest kluczem do zrozumienia jego posługi, która skupia się na budowaniu jedności, promowaniu pokory i autentycznej wiary. Dziedzictwo abp. Adriana Galbasa będzie kształtowane przez jego nauczanie o potrzebie pokory wśród duchownych, jego otwartość na dialog oraz jego zaangażowanie w budowanie Kościoła otwartego i synodalnego, domu dla wszystkich.